Η «Δημοκρατική Πόλη» είναι μια αρκετά συζητημένη έννοια διεθνώς , ειδικά την τελευταία δεκαετία, η οποία προσεγγίζεται από διαφορετικές, αλλά αλληλένδετες σκοπιές: κοινωνικά, οικονομικά, πολιτιστικά και φυσικά πολιτικά – πολιτειακά. Έχει συνδεθεί στενά με την ισχύ που οι πόλεις θα έπρεπε να αποκτήσουν για να διαμορφώσουν τη δική τους ανεξαρτησία λήψης αποφάσεων και διαχείρισης σε σχέση με το κεντρικό κράτος, βάσει των τοπικών δυνατοτήτων, αναγκών και πόρων τους.

Η «Δημοκρατική Πόλη» αναπτύσσεται με δίκαια, διαφανή, αποτελεσματικά και αποδοτικά, υπεύθυνα, συμπεριληπτικά, και διευκολυντικά μοντέλα και συστήματα διακυβέρνησης. Αντίστοιχα, η συμμετοχή των πολιτών παίζει τεράστιο ρόλο σε αυτήν την Πόλη και μπορεί να προσεγγιστεί από τρία επίπεδα: από τα “πάνω προς τα κάτω”, όπου συναντάμε τα τυπικά και θεσμικά κανάλια και εργαλεία συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων και τη διακυβέρνηση, από τα “κάτω προς τα πάνω”, όπου περιλαμβάνονται άτυπα και ακτιβιστικά κινήματα συμμετοχής, και το μεσαίο το οποίο αποτελείται από οργανωμένες δομές, όπως μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί, άλλοι φορείς της Κοινωνίας των Πολιτών,ο ιδιωτικός τομέας και άλλες συνεργατικές πρωτοβουλίες, που θα μπορούσαν να διαδραματίσουν το ρόλο της διευκόλυνσης του διαλόγου μεταξύ του πάνω και του κάτω.

Αυτό το μεσαίο στρώμα φαίνεται να παρέχει την πλατφόρμα για τους κατοίκους των πόλεων να συμμετέχουν στο σχηματισμό της αστικής καθημερινής ζωής τους. Είτε μέσω της μη τυπικής εκπαίδευσης, του πολιτισμού, της περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης, της οικοδόμησης της κοινότητας, του σχεδιασμού (design) και της συστημικής σκέψης και δράσης, του placemaking ή άλλων μορφών ενεργοποίησης και συμμετοχής στα κοινά, αυτές οι πρωτοβουλίες παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη μιας κουλτούρας συμμετοχικότητας.

Στη συζήτηση αυτή φιλοξενούμε εκπροσώπους τεσσάρων τέτοιων εγχειρημάτων από τη Θεσσαλονίκη, που ασχολούνται με μια ποικιλία θεματικών τομέων και αντιπροσωπεύουν διαφορετικές μορφές οργάνωσης.

Στον διάλογο τους – αντανακλούν την προσέγγιση και την εμπειρία τους σχετικά με τη δυνατότητα συμμετοχής των πολιτών στη διαμόρφωση της αστικής καθημερινότητάς τους, την κοινωνική αλληλεπίδραση και την αίσθηση της συλλογικότητας, ενώ συζητούν και τον ρόλο της αστικής διακυβέρνησης στο εγχείρημά τους.