Η εκπαίδευση αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες του among. Εμείς υλοποιούμε εκπαιδεύσεις μέσα από διαδραστικά εργαστήρια (workshops) είτε σε φυσική είτε σε ψηφιακή μορφή. Τον τελευταίο χρόνο, όμως, όλα στράφηκαν προς τον διαδικτυακό κόσμο. Πώς μπορούμε λοιπόν να διατηρούμε τη διάδραση σε διαφορετικά περιβάλλοντα εκπαίδευσης;
Στο σημερινό #sharingiscaring ρωτάμε 2 επαγγελματίες, τον Θοδωρή Παπακώστα και τον Ανέστη Αναστασίου που μας εξηγούν τη δική τους προσέγγιση στη θεματική “Η ψηφιακή εκπαίδευση στη μετά COVID-19 εποχή”. Διαβάστε περισσότερα 
Ο Θοδωρής είναι αρχαιολόγος.
Τελείωσε το πρώτο του πτυχίο στην αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο του Reading, UK, και το μεταπτυχιακό του στην προϊστορική αρχαιολογία στο πανεπιστήμιο του Nottingham, UK. Πριν ξεκινήσει το διδακτορικό του, επέλεξε να εργάζεται ως καθηγητής αγγλικών, και επειδή ουδέν μονιμότερο του προσωρινού, κατέληξε να συμπληρώσει μια ντουζίνα χρόνια στη διδασκαλία. Ενίοτε έχει εργαστεί σε πλειάδα αντικειμένων, από πωλήσεις μέχρι γραμματειακή υποστήριξη και από το χώρο της εστίασης μέχρι τον τομέα υποδοχής και κρατήσεων 5* ξενοδοχείου.
Επειδή όμως το σαράκι της επιστήμης δεν εξοντώνεται, ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στην κλασική αρχαιολογία το 2017. Έκτοτε, θεωρώντας ακράδαντα ότι η επιστήμη έχει ουσία μόνο όταν επικοινωνείται, και με μια βαθιά πεποίθηση ότι η αρχαιότητα και το παρελθόν εν γένει, μας αφορά όλους και η γνώση του είναι δύναμη, δημιούργησε το archaeostoryteller που μεταφέρει την αρχαιογνωστική πληροφορία με τρόπο απλό, άμεσο και διασκεδαστικό στο κοινό.
Ο archaeostoryteller μεταφέρει την αρχαιογνωστική πληροφορία με τρόπο απλό, άμεσο και διασκεδαστικό στο κοινό.
Πώς ξεκίνησε o Archaeostoryteller;
Ποια ανάγκη εξυπηρετεί;
Η ανάγκη που εξυπηρετεί είναι της επικοινωνίας της επιστήμης, με έναν ανάλαφρο και εναλλακτικό τρόπο, χωρίς την σκληρή και δυσνόητη για πολλούς ορολογία, αλλά χωρίς εκπτώσεις στην αρχαιογνωστική πληροφορία και χωρίς ανακριβείς ή διαστρεβλωμένες πληροφορίες. Η αρχαιογνωσία διεκδικεί και αυτή το μερίδιο που της αξίζει στο χώρο της επικοινωνίας της επιστήμης με το ευρύ κοινό.
Είναι μόνο εκπαίδευση για ενήλικες;
Τι περιορισμούς και τι πλεονεκτήματα έχει το instagram;
Οι περιορισμοί είναι χωρητικότητας. Δεν μπορείς να βάλεις πάρα πολλές πληροφορίες σε ένα post ή σε μια ιστορία του instagram. Από την άλλη, αυτό είναι και μια πρόκληση και ένα κέρδος, γιατί προσπαθώ να αποστάξω την πληροφορία που θέλω να μεταφέρω με όσο το δυνατόν λιγότερα λόγια, και σε μια εποχή ταχύτητας και διάσπασης προσοχής, είναι πιο εύκολο να συγκρατούμε μικρές σταγόνες επιστήμης, παρά καντάρια ολόκληρα.
Πόση ώρα χρειάζεσαι κάθε μέρα για να δημιουργήσεις όλο το εκπαιδευτικό υλικό;
Ξοδεύω πολλές ώρες της ημέρας στην δουλειά μου στην επικοινωνία της επιστήμης. Είτε είναι για να ετοιμάσω ένα post στο instagram, να ετοιμάσω μια σειρά από story ή να γράψω και να ηχογραφήσω ένα podcast, ο χρόνος που απαιτείται είναι σημαντικός. Και φυσικά ξοδεύω και αρκετό χρόνο να διαδράττω με τον κόσμο που θέλει να ρωτήσει ή να συμπληρώσει κάτι.
Τι θα άλλαζες στον τρόπο που εκπαιδεύεται ο κόσμος στην μετά COVID εποχή;
Ο Ανέστης Αθανασίου είναι εκπαιδευτής – σύμβουλος.
Είναι υπεύθυνος των προγραμμάτων Διοίκησης Τουρισμού και Φιλοξενίας στο Αμερικάνικο Κολλέγιο Θεσσαλονίκης, στο οποίο και διδάσκει σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο.
Συγχρόνως, από το 2001 διοικεί την εταιρεία AA+ Partners, η οποία παρέχει εκπαιδευτικές και συμβουλευτικές υπηρεσίες σε θέματα ανθρώπινου δυναμικού, με εξειδίκευση στο χώρο του τουρισμού και της φιλοξενίας.
Έχει πάρει μέρος σε πολλά εκπαιδευτικά, ερευνητικά, μελετητικά και συμβουλευτικά έργα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, της Αμερικής, της Ασίας και της Αφρικής). Η διδακτική και εισηγητική του εμπειρία υπερβαίνει τις 16,000 ώρες και ειδικεύεται σε θέματα: διοίκησης ανθρώπινου δυναμικού, εξυπηρέτησης πελατών και πωλήσεων, βελτίωση απόδοσης ατόμων, ομάδων και οργανισμών, καθώς και στην εκπαίδευση εκπαιδευτών.
Είναι διπλωματούχος Μηχανολόγος Μηχανικός (University College London) με μεταπτυχιακά στη Διαχείριση Ενεργειακών Συστημάτων (City University), στο Διεθνές Μάνατζμεντ (Kings College London & London School of Economics), στις Πολιτικές Επιστήμες και Οικονομικά (Πανεπιστήμιο Μακεδονίας), καθώς και κάτοχος του Proficiency in Hospitality Management (Ecole Hotelier Lausanne).
Ασχολείται με το κομμάτι της ενδοεταιρικής εκπαίδευσης πάνω από 20 χρόνια. Από το 2001 έχει δική του εταιρεία, την ΑΑ+ Partners. Εστιάζει στους τομείς του τουρισμού, της φιλοξενίας και της εστίασης. Συνεργάζεται με εταιρείες B2B, οι οποίες επιθυμούν να εκπαιδεύσουν το προσωπικό τους. Οι πελάτες του είναι επιχειρήσεις στους χώρους του τουρισμού, της φιλοξενίας, της εστίασης, της διασκέδασης και της αναψυχής. Η βασική τους δραστηριότητα πλαισιώνεται και από κάποιες υπηρεσίες συμβουλευτικής σχετικά με θέματα HR των συνεργαζόμενων εταιρειών.
Πώς ξεκίνησε η ενδοεταιρική εκπαίδευση;
Ποια η γνώμη σου για την εξ’ αποστάσεως εκπαίδευση;
Η εκπαίδευση ήταν, είναι και θα είναι μια ζωή από κοντά. Το “εξ’ αποστάσεως” είναι αυτό που υπήρχε πάντα ως κάτι συμπληρωματικό και λόγω της συγκυρίας, έγινε η πραγματικότητα εδώ και ένα χρόνο. Ήδη τώρα που μιλάμε, στα τέλη του Μάη 2021 βλέπουμε πως η τάση είναι να γυρίσουμε στη φυσική παρουσία και να κρατήσουμε το ψηφιακό ως ένα εργαλείο υβριδικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων.
Θεωρώ πως με ελάχιστες εξαιρέσεις, το ψηφιακό θα είναι ένα πολύ ωραίο συνοδευτικό στη φυσική εκπαίδευση. Για να δώσω μία εικόνα, την προηγούμενη εβδομάδα έκανα το πρώτο επαγγελματικό ταξίδι στην Κρήτη, μέρος όπου διαμένει ένας μεγάλος αριθμός των πελατών μου. Μου έδειξαν την αηδία τους από την αποκλειστική χρήση ψηφιακών μέσων. Το δέχονται ως συνοδευτικό, αλλά όχι ως κύριο μέσο εκπαίδευσης. Έχουν όλοι πεθυμήσει την εκπαίδευση από κοντά.
Πιστεύεις ότι οι εκπαιδευτές είναι καταρτισμένοι σχετικά με την εφαρμογή ψηφιακών εργαλείων;
Περισσότερο θα το τοποθετούσα στο κομμάτι της αλλαγής. Είναι κάτι που (τουλάχιστον στον τομέα που εργάζομαι) δεν ήταν μαθημένοι να κάνουν. Ας μη ξεχνούμε πως πχ. ένα ξενοδοχείο ήταν ένας συνήθης φυσικός χώρος, όπου γίνονταν σεμινάρια, συνέδρια και συναντήσεις. Για αυτούς τους ανθρώπους, οι συναντήσεις γίνονταν και θα γίνονται με φυσική παρουσία. Επίσης, υπάρχουν και περιπτώσεις πιο πρακτικές, όπως στη μαγειρική, εκπαίδευση chef, barista κ.λπ. Όσες κάμερες κι αν έχει κάποιος, είναι διαφορετικό από το να έχει τον εκπαιδευτή πάνω από το κεφάλι του να του δείχνει πώς να κρατάει το μαχαίρι και πώς να φτιάχνει σχέδια με αφρόγαλα στον καφέ. Εκ των πραγμάτων είναι κάτι το οποίο δε φαντάζομαι να έχει εφαρμογή. Πολύ πιθανό σε άλλους τομείς (ακαδημαϊκό χώρο) να είναι πιο δυνατό να εφαρμοστούν τα ψηφιακά μέσα σε μεγαλύτερο βαθμό. Ίσως μάλιστα, με τη χρήση κατάλληλων ψηφιακών εργαλείων να προσφερθεί και εμπειρία καλύτερη από εκείνη της φυσικής παρουσίας.
Η εκπαίδευση ήταν, είναι και θα είναι μια ζωή από κοντά. Το “εξ' αποστάσεως” είναι αυτό που υπήρχε πάντα ως κάτι συμπληρωματικό και λόγω της συγκυρίας, έγινε η πραγματικότητα εδώ και ένα χρόνο.
Αξίζει να τα μάθω ως εκπαιδευτής;
Αξίζει, γιατί πρέπει να το έχεις και αυτό για να είσαι ενημερωμένος. Αν θέλεις να είσαι σωστός και πλήρης ως εκπαιδευτής (με την έννοια του developer του εκπαιδευτικού προγράμματος), θέλει δουλειά. Υπάρχει η απαίτηση εξοικείωσης με την τεχνολογία από τη μεριά του trainer, όχι από τη μεριά του χρήστη. Οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα, έχουν smart phone. Ο καθένας μπορεί χωρίς δυσκολία να παρακολουθήσει ένα βίντεο, ένα μάθημα ή μία διάλεξη. Η δυσκολία περνάει στο δημιουργό που καλείται να φτιάξει το βίντεο, το μάθημα και τις αντίστοιχες εφαρμογές. Χρειάζεται άτομα καταρτισμένα που έχουν το know-how που απαιτείται. Και ακριβώς επειδή απαιτεί πολλή δουλειά, είναι και λίγοι αυτοί που είναι διατεθειμένοι να μάθουν.
Πώς μεταβλήθηκε η εκπαίδευση σε ψηφιακή;
Η μετάβαση επηρεάστηκε από τους πελάτες. Δεν μπορούσα να συνεχίσω από τη στιγμή που οι πελάτες μου δεν έκαναν εκπαιδεύσεις. Όταν μάλιστα βρίσκονται σε δυσμενή οικονομική κατάσταση, πάγωσαν όλες οι εκπαιδεύσεις. Πέρυσι έγιναν μόλις 2 σεμινάρια σε σχέση με 100 που θα γίνονταν κανονικά. Το θέμα δεν είναι αν εγώ ήμουν έτοιμος. Το θέμα είναι αν οι πελάτες μου ήταν έτοιμοι να συνεχίσουν να στηρίζουν τις εκπαιδεύσεις του προσωπικού τους εν μέσω τέτοιων συγκυριών.
Υπάρχουν οφέλη και μειονεκτήματα;
Το ψηφιακό έχει κουράσει πάρα πολύ τους περισσότερους. Εφόσον έχουν τη δυνατότητα, θα το αποφύγουν. Βέβαια, για λόγους κόστους (λιγότερα αεροπορικά κ.λπ.), υπάρχουν οφέλη από τη χρήση ψηφιακών μέσων. Παρόλα αυτά, λόγω του overdose αυτήν την περίοδο υπάρχει η ανάγκη να πάμε στις εκπαιδεύσεις από κοντά.
Κάποια συμβουλή που θα ήθελες να μοιραστείς;
Σήμερα το καλό είναι πως η τεχνολογία είναι με το μέρος μας. Όταν πριν από 19 χρόνια είδα την πλατφόρμα που έφτιαχναν για την εκπαίδευση που θα περνούσαν οι εθελοντές του 2004, βλέπουμε πως μέχρι σήμερα έχουμε διανύσει μία τεράστια απόσταση. τρομακτική εξέλιξη. Ζούμε σε μία εποχή που τα εργαλεία υπάρχουν. Αν θέλεις να βάλεις χρόνο και να ασχοληθείς, μπορείς να φτιάξεις τα πάντα. Το θέμα είναι να έχεις όρεξη, μεράκι, να θέλεις να βάλεις ώρες και να ασχοληθείς με αυτά. Και όταν λέμε τα πάντα, εννοούμε τα πάντα. Και τώρα που εισάγονται και εργαλεία προχωρημένης τεχνολογίας και αυτοματοποίησης, γίνεται ακόμα πιο εύκολα η δουλειά σου.
