#zounanamesamas
Ειρήνη και Βαγγέλης, Βαγγέλης και Ειρήνη, το δίδυμο πίσω από το TEDxAUTH 2020. Δύο άνθρωποι με αγάπη για το καθετί που αναλαμβάνουν, εργατικότητα και διάθεση για βελτίωση. Έχουν αγκαλιάσει και στηρίζουν καθημερινά την ομάδα τους, ενώ αντιμετωπίζουν με χαμόγελο την κάθε δυσκολία και δημιουργούν λύσεις εκεί που οι άλλοι βλέπουν μόνο το πρόβλημα. Διαβάστε το άρθρο και γνωρίστε τους καλύτερα!
Τι σημαίνει για ‘σας καινοτομία με απλά λόγια;
Ειρήνη: Καινοτομία είναι το να βλέπεις τους ανθρώπους να τολμούν. Να έχουν μια ιδέα και ακολουθώντας την περιέργεια τους να φτάνουν σε ανεξερεύνητα μονοπάτια. Ή όπως είπε ο Steve Jobs «Καινοτομία είναι το να βλέπεις την αλλαγή ως ευκαιρία, όχι ως απειλή».
Βαγγέλης: Καινοτομία για εμένα είναι να βάζεις λίγο από εσένα σε καθετί με το οποίο καταπιάνεσαι. Το να δίνεις ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού σου σε αυτό με το οποίο ασχολείσαι είτε πρόκειται για τον επαγγελματικό τομέα είτε για τον εθελοντικό στον οποίο εγώ δραστηριοποιούμαι, κάνει το αποτέλεσμά σου αυθεντικό, αληθινό, πρωτότυπο και εν τέλει… καινοτόμο.
Τι εφαρμόζετε στην εργασιακή σας καθημερινότητά που κάνει τη δουλειά σας λίγο πιο καινοτόμα; (online & offline εργαλεία, συνήθειες, τρόπος εργασίας, ethics, συμβουλές, μέντορες κ.λπ.)
Ειρήνη: Θεωρώ πως η οργάνωση είναι από τα πιο βασικά κομμάτια της εργασιακής ρουτίνας. Προσωπικά θέλω να δουλεύω με μια μέθοδο και πάνω σε ένα συγκεκριμένο πλάνο γνωρίζοντας το βήματα που ακολουθούν και το κυριότερο, όντας έτοιμη για τυχόν προβλήματα και παρεκκλίσεις που θα προκύψουν. Έτσι, αφιερώνω αρκετό χρόνο στην οργάνωση της καθημερινής και της εβδομαδιαίας μου ατζέντας. Σε αυτό, βοηθάνε βέβαια και διάφορα online εργαλεία. Ίσως το πιο σημαντικό στο στήσιμο της καθημερινότητας μας είναι ένας customized σχεδιασμός ανάλογα με το πώς λειτουργεί ο καθένας μας. Βρίσκοντας λοιπόν τον τρόπο που μας βολεύει περισσότερο, κάνουμε καλύτερο ταίριασμα σε αυτόν και είμαστε πιο αποτελεσματικοί. Βιβλία, online courses, άρθρα και podcasts συμπληρώνουν το κάδρο της εργασιακής μου καθημερινότητας.
Βαγγέλης: Η τεχνολογία μάς προσφέρει ένα σωρό ηλεκτρονικά εργαλεία που μας υπενθυμίζουν τις υποχρεώσεις μας και μας βοηθούν να οργανωθούμε καλύτερα. Εργαλεία όπως το Google Drive και το Trello, έχουν λύσει τα χέρια μου, τόσο στις εθελοντικές δράσεις που συμμετέχω, όσο και στο προσωπικό μου blog. Φυσικά και σε ό,τι αφορά στο TEDxAUTH πιο συγκεκριμένα, τα χέρια μου τα είχε ευθύς εξαρχής λυμένα το άλλο 50% μου, η Ειρήνη που είναι μια κινούμενη ατζέντα. Πέρα των ηλεκτρονικών μέσων, διάφορα σεμινάρια και workshops (κάποια οργανωμένα και από τo αγαπημένo μας Youthnest) μας έχουν βοηθήσει ιδιαίτερα στο έργο μας. Το δυνατό μας, όμως, καινοτόμο σημείο είναι η διάθεση για διαρκή αξιολόγηση. Και την αποκαλώ καινοτόμο σημείο γιατί αναφέρομαι στην ουσιαστική αξιολόγηση. Αυτή που θέλει “αρετή και τόλμη”. Όχι αυτή που κατακρίνεις τον άλλον, αλλά αυτή που με στοιχειώδη ευγένεια τονίζεις κάτι που είναι λάθος και παράλληλα προτείνεις και λύση. Και φυσικά η ουσιαστική αξιολόγηση ξεκινά πάντα από την αυτοκριτική (εκεί κι αν χρειάζεται η τόλμη).
Το δυνατό μας, όμως, καινοτόμο σημείο είναι η διάθεση για διαρκή αξιολόγηση. Και την αποκαλώ καινοτόμο σημείο γιατί αναφέρομαι στην ουσιαστική αξιολόγηση. Αυτή που θέλει "αρετή και τόλμη".
Μοιραστείτε μια δεξιότητα (skill) που θα θέλατε να εξελίξετε, ώστε να γίνει η δουλειά σας πιο αποτελεσματική.
Ειρήνη: Η συνεχής εξέλιξη και αναζήτηση είναι το πρώτο πράγμα που χρειάζεται να έχει κάθε νέος στο μυαλό του καθώς ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Όντας μέρος μιας ομάδας είναι πολύ σημαντικό να ακούς το κάθε μέλος ξεχωριστά και παίρνεις μικρά μαθήματα από τον καθέναν. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο κάθε συνεργάτης έχει κάτι να σου δώσει. Άκουσε το. Προσωπικά, με απασχολεί τελευταία η ανάπτυξη της κατανόησης και της αποδοχής του λάθους. Θέτοντας πάντα υψηλούς επαγγελματικούς στόχους ενδιαφερόμουν υπερβολικά για ένα επιτυχημένο αποτέλεσμα. Μια τέτοια στάση ζωής όμως με γέμιζε με περιττό άγχος, το οποίο εγώ η ίδια έβαζα στις πλάτες μου. Ένα λοιπόν από τα πράγματα που μαθαίνω μέσω της διοργάνωσης του TEDxAUTH και ακόμα περισσότερο μέσω της συνεργασίας μου με τον Βαγγέλη, είναι η αποδοχή του λάθους. Μόλις συνειδητοποίησα ότι το λάθος είναι μέρος της προσπάθειας ήρθε αυτόματα και η απομυθοποίηση του. Ο δρόμος προς την επιτυχία περιλαμβάνει το να δοκιμάσεις, να αποτύχεις, να σηκωθείς και να δοκιμάσεις ξανά. Το λάθος είναι και αυτό μέρος της επιτυχίας.
Βαγγέλης: Θα ήθελα να αναπτύξω λίγο περισσότερο τη διεκπεραιωτικότητά μου ώστε να μην επηρεάζομαι τόσο από την ενσυναίσθησή μου και να μη δικαιολογώ τα πάντα. Πρέπει νομίζω να γίνω λίγο πιο “σκληρό καρύδι” χωρίς να φτάσω στο άκρο, βέβαια.
Ποια συμβουλή θα δίνατε σε κάποιον/α νέο/α που ξεκινάει τώρα να ασκεί το επάγγελμά σας;
Ειρήνη: Αν και η διοργάνωση ενός TEDx Event είναι εντελώς εθελοντική, η δουλειά που γίνεται είναι εντελώς επαγγελματική. Ως μέρος μιας ομάδας βρίσκεσαι σε μια μεγάλη αλυσίδα όπου η δουλειά του ενός επηρεάζει και επηρεάζεται από τη δουλειά του άλλου. Νομίζω πως η δική μου συμβουλή είναι αυτή της αυτογνωσίας και της συνεχούς αυτοκριτικής. Για να είσαι συντονιστής μιας τόσο μεγάλης ομάδας πρέπει πρώτα να ξέρεις ποιος είσαι και πού θέλεις να πας. Χρειάζεται ειλικρίνεια, σεβασμό και επικοινωνία. Τόλμησε να πειραματιστείς και να δοκιμάσεις. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να μάθεις από το να προσπαθήσεις.
Βαγγέλης: Αν μπορούσα να δώσω μια συμβουλή σε ένα νέο ο οποίος ξεκινά να ασχολείται τώρα με οποιοδήποτε εθελοντικό project (είτε αυτό αποσκοπεί σε ένα πιο “επαγγελματικό αποτέλεσμα” είτε σε μια κοινωνική παρέμβαση απλώς) θα ήταν να δώσει όσα περισσότερα μπορεί και να είναι σίγουρος ότι θα πάρει πίσω πολλά περισσότερα. Και να το κάνει αποκτώντας ένα υγιές δέσιμο με την ομάδα στην οποία είναι ενταγμένος. Και όταν λέω υγιές, εννοώ αυτό που δίνεις την ψυχή σου και γνωρίζεις ότι είσαι “αναλώσιμος”. Δίνεις ό,τι μπορείς για να εξελίξεις στο παρόν αυτό με το οποίο ασχολείσαι και δίνεις την σκυτάλη στον επόμενο για να συνεχίσει ο “ζωντανός οργανισμός” να ζει, να δημιουργεί και να εξελίσσεται και εσύ να είσαι χαρούμενος που το βλέπεις να αναπτύσσεται. Δεν θυμάμαι ποιος, αλλά κάποιος έχει πει ότι είναι μεγάλη τέχνη το να ξέρεις πότε να αποχωρείς.
Μόλις συνειδητοποίησα ότι το λάθος είναι μέρος της προσπάθειας ήρθε αυτόματα και η απομυθοποίηση του. Ο δρόμος προς την επιτυχία περιλαμβάνει το να δοκιμάσεις, να αποτύχεις, να σηκωθείς και να δοκιμάσεις ξανά. Το λάθος είναι και αυτό μέρος της επιτυχίας.
Τι είναι αυτό που σας κάνει να προχωράτε και να αντιμετωπίζετε τις δυσκολίες που έχει ένας νέος επαγγελματίας στην Ελλάδα σήμερα;
Ειρήνη: Νομίζω πως η αγάπη για αυτό που κάνεις είναι το μοναδικό όπλο που σε γεμίζει με χαρά, υπομονή και επιμονή. Το συναίσθημα της πληρότητας ή το χαμόγελο σου κάθε φορά που βρίσκεσαι με την ομάδα ή ολοκληρώνεις ένα σημαντικό project είναι μια συνεχής τροφοδότηση δύναμης. Τίποτα δεν συγκρίνεται με το να πέφτεις το βράδυ στο κρεβάτι με ανακούφιση και να ξυπνάς με ανυπομονησία. Δυσκολίες και εμπόδια θα έρχονται στον δρόμο σου συνεχώς, το θέμα είναι να έχεις την ψυχραιμία να τα αντιμετωπίσεις. Και αυτή η ψυχραιμία πάλι από την αγάπη για το επάγγελμα σου πηγάζει.
Βαγγέλης: Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας νέος που εμπλέκεται εθελοντικά στη διοργάνωση ενός τέτοιου είδους project είναι πολλές. Η μεγαλύτερη θυσία είναι ο χρόνος που “κλέβεις” από την σχολή και κάποιες φορές και από την κοινωνική ζωή σου. Σίγουρα έναν χρόνο τώρα δεν είμαι ο ιδανικός γιος, αδερφός, φίλος, φοιτητής. Όμως, ξέρω ότι σε όλα τα επίπεδα της ζωής μου έχω ανθρώπους που με στηρίζουν στην όποια δυσκολία. Έχουν μεγάλη σημασία οι άνθρωποι για εμένα και για αυτό οι φίλοι μου είναι τόσο “ψηλά” στα μάτια μου. Στο TEDxAUTH 2020 oι αναποδιές δεν ήταν ομολογουμένως πολλές. Αυτή που αντιμετωπίσαμε κυρίως ήταν ο covid19, o οποίος αποτελεί παγκόσμιο πρόβλημα και επέφερε την αναβολή του event μας. Η ομάδα μας όμως ήταν εκεί! Όταν είσαι μέλος μιας ομάδας ξέρεις ανά πάσα ώρα και στιγμή ότι δεν είσαι μόνος και ότι έχεις 27 ανθρώπους μαζί σου. Φυσικά και την Ειρήνη, που από πολύ καλή συνεργάτης έγινε πολύ καλή φίλη! Γενικότερα το motto μου είναι το: “Μην αγχώνεσαι προκαταβολικά για κάτι που μπορεί εν τέλει να μην εμφανιστεί”. Περισσότερο το λέω για να το ακούσω εγώ, βέβαια.
Ποιο είναι ένα στοιχείο από μια χώρα του εξωτερικού που αν είχατε υπερ-δυνάμεις θα μεταφέρατε ΣΗΜΕΡΑ στην Ελλάδα; (Μια συνήθεια, μια παράδοση, μια αξία κ.λπ.)
Ειρήνη: Μια από τις συμπεριφορές που με θλίβει περισσότερο είναι η έλλειψη σεβασμού προς ό,τι δεν μας ανήκει, δεν είναι ιδιοκτησία μας. Αυτό ως ένα βαθμό δείχνει την έλλειψη σεβασμού και προς τον ίδιο μας τον εαυτό. Ως εκ τούτου, ο σεβασμός προς τον συνάνθρωπο και προς την δημόσια ιδιοκτησία βρίσκεται στο πρώτο πλάνο της σκέψης μου. Κάθε φορά που βρίσκομαι σε κάποια χώρα του εξωτερικού παρατηρώ μικρές συνήθειες των ντόπιων που θα μπορούσαμε κάλλιστα να έχουμε υιοθετήσει και εμείς σαν Έλληνες. Αμέτρητοι άνθρωποι στα πάρκα, δίπλα στα ποτάμια, στις δημόσιες συγκοινωνίες που φροντίζουν να μην αφήνουν πίσω τα σκουπίδια τους είναι νομίζω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα προς μίμηση. Ας ασχοληθούμε λοιπόν όλοι με την ενίσχυση της ατομικής μας ευθύνης γιατί ένα μικρό βήμα για εμάς είναι ένα μεγάλο βήμα για την κοινωνία.
Βαγγέλης: Θεωρώ ότι όλα τα κακώς κείμενα της ελληνικής κοινωνίας έχουν ως κοινή αφετηρία την εκπαίδευση. Οπότε θα ήθελα σίγουρα να πάρω στοιχεία από εκπαιδευτικά συστήματα όπως της Νορβηγίας για παράδειγμα και να τα εντάξω στο δικό μας εκπαιδευτικό σύστημα, προσαρμοσμένα στα ελληνικά δεδομένα και τις ανάγκες της δικής μας κοινωνίας. Χωρίς την απαραίτητη προσαρμογή, ένα απλό copy-paste δεν θα σημαίνει τίποτα.
Πού ζείτε σήμερα και πώς ονειρεύεστε αυτόν τον τόπο σε 2-3 χρόνια;
Ειρήνη: Αυτή τη στιγμή ζω στην Θεσσαλονίκη καθώς σπουδάζω, αν και κατάγομαι από τα Ιωάννινα. Το γεγονός ότι βρίσκομαι στο τέλος των σπουδών μου, μου δημιουργεί τεράστια χαρά αλλά παράλληλα και μεγάλο προβληματισμό σχετικά με τις επόμενες κινήσεις μου. Είναι πολύ δύσκολο λοιπόν να απαντήσω στο μέρος όπου θα ήθελα ιδανικά να μένω σε δύο χρόνια καθώς πρέπει πρώτα να αποφασίσω την επαγγελματική κατεύθυνση που θα ακολουθήσω. Πάντως η εμπειρία μου στο TEDxAUTH με γέμισε εφόδια και δεξιότητες που ιδανικά θα ήθελα να εξελίξω και επαγγελματικά. Το ανήσυχο πνεύμα μου και η ανάγκη να ανακαλύπτω συνεχώς νέους τόπους, νέους ανθρώπους και νέες συνθήκες ίσως με οδηγήσουν σε περίφημους προορισμούς είτε σαν σώμα, είτε σαν πνεύμα, είτε συνδυαστικά.
Βαγγέλης: Η ζωή μου είναι μοιρασμένη ανάμεσα σε δύο πόλεις: τη Θεσσαλονίκη, την πόλη που σπουδάζω και την Λάρισα, την πόλη από την οποία κατάγομαι. Σίγουρα θέλω να δω και τις δύο πόλεις να προσαρμόζονται πλήρως στη νέα εποχή που ζούμε, να αξιοποιούν την τεχνολογία στο έπακρο, να γίνουν καινοτόμες με “πράσινο” τρόπο και φυσικά να εξάγουν πολιτισμό, γιατί τον έχουμε ανάγκη. Να αποτελούν πόλεις που θα αποδέχονται το διαφορετικό και θα αποπνέουν έναν αέρα κοσμοπολίτικο. Θα μου άρεσε να δω όλο και περισσότερους νέους να πρωταγωνιστούν σε δράσεις των πόλεων.
